سمینار نساجی بهینه سازی فرایند تکمیل پارچه های پنبه - پلی استر از طریق به کار گیری روش های آماری

سمینار نساجی بهینه سازی فرایند تکمیل پارچه های پنبه - پلی استر از طریق به کار گیری روش های آماری

چکیده

هدف اصلی بهینه سازی سامانه ها در سازمان های تولیدی که از آن تحت عناوین بهبود بهره وری، تضمین کیفیت، بهبود کیفیت، کنترل کیفیت، مهندسی کیفیت و… ممکن است نام برده شود، کاهش بهینه هزینه کل یا ضررهای اجتماعی محصول است، که دارای دو مولفه عمده می باشد. یکی هزینه های قبل از فروش محصول به مشتری است که به صورت قیمت به مشتری انتقال داده می شود و دیگری هزینه های بعد از فروش محصول به مشتری است که به هزینه های عملیاتی یا به کارگیری و یا ضررهای کیفی محصول معروف می باشد. در این راستا باید به این موضوع نیز اذعان داشت که راهبردهای متعددی برای بهینه سازی هزینه های مذکور وجود دارد که بسته به وضعیت بازار و سیاست هر شرکت، یکی از آنها انتخاب می شود. اغلب راهبردهایی که ممکن است یک سازمان برای ادامه حیات رقابتی خود انتخاب کند تا به عنوان یک تامین کننده مطلوب شناخته شود کاهش بهینه یک یا هر دو مولفه هزینه کل محصول است. یکی از مشکلات اساسی مربوط به بهینه سازی در شرکت های نساجی در ایران، عدم آگاهی این شرکت ها از وجود و اعمال اقتصادی فنی ای است که می تواند فرایندها را تحت شرایط تولیدی حاکم بر سازمان آنها نسبت به اغتشاشات موجود در محیط ساخت و یا حتی محیط به کارگیری غیر حساس کند. مراحل روش بهینه سازی قبل از ساخت، باعث بهینه شدن هزینه های واحد ساخت و یا به کارگیری می شود. در حالی که روش های بهینه سازی حین ساخت که در مرحله تولید به کار گرفته می شود، یعنی جایی که محصول با کیفیت طراحی شده و هزینه واحد ساخت مشخص ساخته می شود، عمدتا باعث حفظ دستاوردهای ناشی از فعالیت های مراحل قبل می گردد. 

از این روش برای سفیدگری پارچه پنبه – پلی استر توسط ماده سفید کننده آب اکسیژنه به کار گرفته شد، تا توانمندی این روش در بهینه سازی سفیدی پارچه پنبه – پلی استر، درصد جذب آب، نفوذپذیری، سرعت جذب آب و گرم بر متر مربع پارچه که بدون هیچ گونه هزینه اضافه ای صورت گرفت آشکار شود. 

مقدمه 

تنها راه افزایش کیفیت محصولات و خدمات، استفاده از تکنولوژی برتر، مواد اولیه مرغوب تر و گرانتر و نیروی انسانی با تخصص بالا نیست. 

در این راستا، یک روش موثر و کارا برای از عهده برآمدن این مهم (کیفیت)، روش جدید طراحی بهینه برای عملکرد، کیفیت و هزینه است. این روش، طرح استوار نامیده می شود که شامل ویژگی های زیر است: 

1) غیر حساس نمودن عملکرد محصول به تغییرپذیری مواد اولیه، که نتیجه آن، بکارگیری مواد و قطعات با مرغوبیت پایین تر و هزینه کمتر، در اغلب موارد می باشد.

2) استوار نمودن طراحی ها در مقابل تغییرپذیری ساخت (تولید) که نتیجه آن، کاهش هزینه نیروی انسانی و کاهش دوباره کاری و ضایعات است. 

3) به کارگیری طرح هایی با حداقل حساسیت در مقابل تغییرپذیری محیط، که نتیجه آن، کاهش هزینه های عملیاتی (بکارگیری) می باشد. 

4) بکارگیری یک فرآیند توسعه یافته جدید، به گونه ای که از فعالیت های مهندسی، به صورت موثرتری استفاده می شود. 

روش طرح استوار یک متدلوژی مهندسی برای بهبود کارآیی در فاز تحقیق و توسعه می باشد. به طوری که محصولات با کیفیت بالا و هزینه پایین می توان تولید کرد. استفاده از این روش می تواند در سطح بالایی، توانایی سازمان ها را در جهت راهیابی به بازارهای جهانی و پایین نگه داشتن هزینه های تولید و توسعه و تحویل محصولات با کیفیت بالاتر را، بهبود ببخشد. مبتکر طرح استوار پروفسور تاگوچی است که از دو منظر فلسفی و روش شناسی به موضوع نگریسته است. اساس فلسفه او بر این استوار است که هرگونه بهبود در کیفیت محصولات و فرایندهای ساخت باید با تحلیلی از طراحی های مربوطه آغاز شود.