تحقیق تالش، ویژگیهای طبیعی، جغرافیایی

تحقیق دانلودی کلیات و ویژگیهای طبیعی تالش

استان گیلان بر قسمتی از ارتفاعات شمالی ایران شامل دامنه های شرقی و کوهستانهای تالش از خط الراس ارتفاعات تا جلگه ساحلی دریای خزر و بخش از البرز غربی از حوضه انتهائی دره شاهرود تا جلگه گیلان اطلاق می شود که نواری ساحلی یا پهنای متغیر و امتدادی متفاوت مجموعه کوهستانهای فوق را در ارتباط با دریای خزر قرار می دهد. این سرزمین از رود آستارا در شمال تا مرز جنوبی بخش عمارلو در حاشیه شاهرود در جنوب به ترتیب بین 36 درجه و 36 دقیقه و 3 ثانیه و 38 درجه و 27 دقیقه و 7 ثانیه عرض شمالی در امتداد شمال غربی- جنوب شرقی کشیده شده و در جهت مداری، از قلل مرتفع بغروداغ یا بکروداغ (دهستان کرکانرود جنوبی) در مغرب تا مرزهای غربی استان مازندران در شرق به ترتیب بین 48 درجه و 34 دقیقه و 25 ثانیه و 50 درجه و 26 دقیقه و 42 ثانیه طول شرقی شده است.[1] ناحیه مورد مطالعه یکی از شهرستانهای استان گیلان می باشد بنام شهرستان تالش. شهرستان تالش در ساحل دریای خزر و انتهای غربی استان گیلان در طول جغرافیایی 48 درجه و 54 دقیقه شرقی و عرض جغرافیایی 37 درجه و 48 دقیقه شمالی قرار دارد. این شهرستان از طرف شمال به شهرستان آستارا از طریق شمال غربی به شهرستان اردبیل از طرف غرب به خلخال و از جنوب به فومن و صومعه سرا از طرف جنوب شرقی به بندر انزلی و از طرف شرق به دریای خزر محدود می شود. شهرستان تالش در 45+ متری از سطح دریا قرار دارد و در فاصله 331 کیلومتری فضایی تهران می باشد.مساحت این شهرستان معادل 6/2215 کیلومتر مربع است.

توپوگرافی تالش

منطقه مورد مطالعه از نظر توپوگرافیمی بایست به حوزه های جداگانه ای تفکیک گردد، با این فرض که ارتفاع، توپوگرافی بر نوع معیشت و بهره برداری از زمین تأثیر گذاشته و در نهایت با تغییرات نوع بهره برداری معیشت و اشتغال زنان نیز دستخوش دگرگونی خواهد شد.

این منطقه به سه قسمت از دید توپوگرافی مجزا شده است:

1- جلگه: که نواحی کمتر از صد متر را تشکیل می دهد.

2- کوهپایه: که مناطق 500-100 متر ارتفاع را در بر گرفته.

3- کوهستان: که دارای ارتفاع بیش از 500 متر می باشد.

لذا در مطالعه حاضر نیز به دلیل تنواعات فراوان شهرستان تالش در عین همگنی ظاهری آن و با نظر به تقسیم بندیهای انجام شده در این منطقه کل شهرستان به چهار بخش متمایز تفکیک می گردد.

تمایزات ارتفاع از سطح دریای آزاد می باشد لذا حوزه ها بدین شرح تعیین گردیدند.

الف) منطقه پست ساحلی و نوار جلگه ای حاشیه دریای خزر که ارتفاع زیر صفر متر داد.

ب) بخشی از مناطق پست جلگه ای و کوهپایه که منطقه ای با ارتفاع 500-0 متر را در بر می گیرد.

ج) منطقه کوهستانی و نسبتاً مرتفع که ارتفاع آن از سطح دریای آزاد 2000-500 متر.

د) مناطق بسیار مرتفع و قلل کوهها که معمولاً پوشیده از برفهای دائمی است با ارتفاع بالای 2000 متر.

مناطق چهارگانه فوق هر یک دارای خصایص ویژه ای است که شرایط اکولوژیکی خاصی را فراهم ساخته است شرایط غالب بر هر یک از مناطق مذکور به شرح زیر می باشد.

الف: ابتدا قسمت پست ساحلی که در معرض امواج دریای خزر قرار دارد. این قسمت در ارتفاع کمتری از سطح دریای آزاد واقع شده و در پاره ای نقاط بصورت باتلاق درآمده است.

در اینجا خود را در مقابل پدیده ای مداوم می بینیم، حرکت امواج و شدت بادهای شمالی و شمال غربی که بر سطح دریا مسلط است، مسافتی از ساحل را با شنهایی که باد آنها را جابجا می کند به صورت تپه های می پوشاند. در سمت دیگر این تپه های شنی به طرف داخل، رودخانه ها با رسوبات زیادی که همراه دارند از کوه سرازیر می شوند.

از آنجائیکه سراسر بخش شمالی این منطقه توسط دریا محدود شده است، منطقه مذکور از عمده ترین مراکز جذب توریست می باشد و در فصول غیر کشاورزی نیز صید و ماهیگیری منبع کسب درآمد مردم این ناحیه محسوب می گردد. دشت گیلان که در حد فاصل چند منطقه با رژیم های آب و هوایی مختلف، معتدل بری زیر استوایی خشک مدیترانه ای قرار گرفته است از لحاظ رژیم آن مدیترانه ای است که دارای یکنواختی خاصی می باشد.